بررسی روایی نسخه ی فارسی آزمون شاخص راه رفتن پویا(DGI-P) در افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مقدمه و اهداف ارزیابی توانایی­های راه رفتن و خطر افتادن در افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس غالبا در توانبخشی انجام می­گیرد. شاخص راه رفتن پویا از جمله ابزارهایی است که راه رفتن را حین انجام تکالیف مختلف ارزیابی می­کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی روایی نسخه­ی فارسی شاخص راه رفتن پویا در بیماران ام اس است. مواد و روش­ها مطالعه حاضر به شیوه­ی متدولوژی انجام و 62 بیمار مبتلا به ام اس به روش غیر­تصادفی انتخاب شدند. روایی معیار با استفاده از همبستگی نمرات شاخص راه رفتن پویا با مقیاس تعادلی برگ و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی بررسی شد. روایی محتوایی توسط 10 متخصص توانبخشی دارای تجربه در زمینه­ی کار بالینی و پژوهشی به صورت کمی بررسی شد. یافته­ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد که نسخه فارسی شاخص راه رفتن پویا در بیماران ام اس از روایی معیار قابل قبولی با مقیاس تعادلی برگ (859/0r=) برخوردار است. نسبت روایی محتوایی برای هر گزینه بین 80/0 تا 00/1 و شاخص روایی محتوایی در محدوه قابل قبول 91/0 قرار گرفت. بر اساس تحلیل عاملی، تست از یک عامل تشکیل شده است و ارزش ویژه­ی این عامل برابر با 4/4 بود که 55% واریانس را پیش­بینی می­کند. نتیجه­ گیری نسخه فارسی شاخص راه رفتن پویا ابزاری روا برای ارزیابی تعادل پویا حین راه رفتن در بیماران ام اس است.